De haarvaten van de industrie
Ik kom wel eens bij een bedrijf dat zo innovatief is dat het voor buitenstaanders lastig te bepalen is wat het bedrijf onderscheidt. De bedrijven zélf weten het natuurlijk wel, maar woorden en beelden die het helder maken voor de buitenstaander, ontbreken. Daarom hebben ze goede visuals nodig voor de marketing van hun innovaties.
Een voorbeeld: robots in warehouses
De plaats van een robot op een werkvloer bepalen kan op veel manieren, elk met voor- en nadelen. De sensor van Accerion doet iets bedrieglijk simpels: hij vergelijkt wat hij onder zich ziet met een afbeelding van de vloer uit een geheugen. Van die afbeelding is de positie exact bekend. Zoiets kan ik wel tekenen.
Waarom fictieve situaties de beste conversatiestarter zijn
“Wij bouwen geen robots, maar onze klanten kopen ze wel”, tekende ik op. “En dan willen we dat onze klanten van de robotbouwers eisen dat onze sensor er op zit”. Wat blijkt: zodra klanten de voordelen van de sensor voor hun eigen situatie gezien hebben stellen ze die eis. Daarom gaan we díe situaties tekenen. Voor elke soort klant.
“Dat zou bij mij kunnen zijn”
Maar de robots mogen niet van een bepaald merk zijn. En de situaties met productielijnen en warehouses, daarvan moet elk klant zeggen: “dat zou bij mij kunnen zijn”*. Prima als-ie daarna zegt: “maar bij ons is het breder/meer/anders”, dan ben je van start. Want je wilt gewoon een gesprek beginnen.
En zo kwam het dat ik robots moest verzinnen.
Mooi toch?
Meer over dit type illustraties hier
Een fictieve situatie bij een klant. Je kunt met deze tekening de klant alles uitleggen over navigatie, flexibiliteit etc, maar de tekening is ook geschikt om gerust te stellen (‘o, jullie werken ook voor de automotive sector’) en de juiste vragen op te roepen. Met goede visuals voor de marketing van je innovaties heb je een gesprek.
Tijdens een schetssessie bij de klant, en een schetsronde daarna, hebben we eerst uitgezocht welke situaties er te maken moesten zijn met de illustraties. En voor mij: hoe beeld je dat dan allemaal af?
Moeten de tekeningen bijvoorbeeld in kleur? Of vraagt de nadruk op navigeren om weinig kleur?
Uiteindelijk werden alle robots lichtblauw, met een paarse gloed eronder om de navigatie te laten zien. Alle ‘props’, rollenbanen, kasten, mensen, afzettingen, zijn allemaal licht-warm-grijs (voor de technische uitleg) of grijs op donkerblauwgrijs (voor de klantsituaties)
Bovenop de illustraties zit een tekstlaag, met titels en labels om dingen aan te wijzen in de tekeningen. De paarse ‘veeg’ achter de robotjes maakt de vrijheid van routekeuze zichtbaar, bovenop het rigide navigatiegrid.
Tekening om de salesmensen te laten uitleggen hoe de sensor stukjes vloer vergelijkt met beeld in het geheugen (en nieuwe updates maakt als de vloer vies is geworden!)
Uitleg hoe de fabriekshal wordt gescand, zodat de robot de vloer altijd herkent, en weet waar-ie is, ook al richt je de hal later pas helemaal in, of gebruik je maar een deel. (zit ik nou reclame te maken?)
Het maakt geen bal uit welke pallet er arriveert, je kunt ‘m precies neerzetten op de uitlaad-volgorde. Wow. Zo leer je nog eens wat. Dat is wel een héél aantrekkelijk aspect van mijn werk 😉
